Kun je iets over jezelf vertellen?

“Ik ben een 34-jarige vrouw, woonachtig in Haarlem. Ik heb een partner en ik ben drie jaar geleden naar Nederland verhuisd. Momenteel heb ik een behoorlijk veeleisende manager-job in de IT-sector. Ik ben dus zo iemand die naar een nieuwe plek verhuist met uitdagingen uit het verleden, maar ook met nieuwe uitdagingen op hun bord.”

Waarom ben je begonnen met NiceDay?

“Ik had weinig energie en ik ondervond bepaalde problemen. Eerder had ik een gesprek met mijn huisarts. Op dat moment was de situatie niet kritisch dus moest ik enkele maanden wachten om in de zorg te komen. Daarna gebeurden er enkele nare gebeurtenissen. Thuis en op het werk. Alles binnen een paar dagen. Ik had direct hulp nodig. Ik wilde niet maanden wachten. Een vriend van mij vertelde mij over de mogelijkheid om meteen met NiceDay te beginnen. Ik heb de app gedownload en vrijwel direct had ik contact met iemand van het NiceDay-team. ”

Heb je andere diensten geprobeerd terwijl je op de wachtlijst stond voor verzekerde zorg?

“Ja, ik heb twee anderen diensten geprobeerd. De eerste was niet de juiste match omdat ik geen Engels sprekende coach kon vinden waar ik ook een klik mee had. De coach die ik wel aan kon haken was nogal invasief en zei dingen als “je moet van baan veranderen”, zonder te zoeken naar de onderliggende oorzaken. De andere app die ik probeerde, had ook geen warm welkom. Ze vroegen onmiddellijk naar mijn betalingsgegevens en boden geen duidelijke inzichten over hoe verder te gaan. In NiceDay voelde ik me onmiddellijk welkom, de online psycholoog die ik kreeg legde me het proces uit, wat ik kon verwachten. Stap voor stap, wat op dat moment heel geruststellend was.”

Kun je ons meer uitleg geven over je NiceDay-proces? Hoe vaak heb je contact gehad bijvoorbeeld?

“Ik begon met een intake, dat gesprek was heel open en alle opties werden besproken. Coach Ayla vroeg me ook hoe vaak ik contact zou willen hebben. We begonnen om de 5 dagen met contact, na enkele sessies werd dat minder. Het waren niet enkel videogesprekken, we gebruikten ook soms alleen de chat. Ik voelde me gehoord, ik voelde echt een persoonlijke klik met mijn coach en natuurlijk is het gemak van sessies in je eigen huis doen geweldig. Na de sessies voelde ik me altijd energiek en optimistisch in tegenstelling tot wat ik eerder in sessies met anderen heb meegemaakt.”

Hoe sta je er nu voor?

“Ik kwam aan het einde van mijn sessies met online psycholoog en Coach Ayla en ik ga door in NiceDay, maar met verzekerde zorg. Dit betekent dat ik een andere psycholoog zal krijgen, maar ik blijf nog steeds actief binnen de NiceDay-app. Er is nog geen verbinding met mijn nieuwe psycholoog, totdat dit er is, zal ik nog verbonden blijven met Ayla. Dus, ik ben nog niet klaar met NiceDay! Het verschil is, voorheen ging het om coaching en nu ga ik verder met de behandeling van een specifieke klachten, via verzekerde zorg. PsyQ werkt ook met NiceDay dus zo kan ik gewoon door! “

De laatste tijd krijgt hoogsensitiviteit steeds meer aandacht in de media. Niet zo gek, aangezien 20 jaar geleden pas het eerste artikel is gepubliceerd over dit onderwerp. Toch blijkt ongeveer 1 op de 5 mensen hoogsensitief te zijn. Mensen met hoogsensitiviteit zijn gevoeliger voor prikkels. Deze ervaren ze meer en erger dan anderen. Ze hebben dan ook meer tijd nodig om deze prikkels te verwerken en hiervan te herstellen. Maar hoe is het precies om zelf hoogsensitief te zijn? Laura (20) vertelt.

Kun je wat over jezelf vertellen?

Ik ben Laura, 20 jaar oud. Ik studeer Engels met als specialisatie docent, dit wil ik ook later worden. Verder geef ik zwemles en hou ik ook van dansen, lezen en muziek luisteren.

Wat betekent hoogsensitiviteit voor jou?

Hoogsensitief is voor mij dat ik emoties over het algemeen heftiger voel. Voor mij betekent dit dat gebeurtenissen mij harder kunnen raken dan anderen. Als je bijvoorbeeld een zielige film kijkt, kun je een traantje wegpinken, maar ik ben dan in een volledige mental breakdown. Dit is met verdriet, maar ook met geluk. Een klein ding kan me al heel erg blij maken. Ik word ook heel snel boos, en heel chagrijnig vooral. Dat gebeurt heel veel, heel chagrijnig worden over de kleinste dingetjes. In het algemeen is het zo dat alles wat je voelt, dat voel ik 10 keer erger. Het werkt beide kanten op, zowel positief als negatief. Het kan dus heel leuk zijn, maar ook heel naar zijn. Als er iemand overlijdt die ik niet ken, dan voel ik dat alsof mijn neef is overleden. Als ik in de stress zit, kan ik in mijn hoofd beredeneren: het is maar 1 opdracht, dat heb je zo af… maar toch voel ik die stress keihard.

Hoe ga je daarmee om?

Ik ben ongeveer 5 jaar geleden naar een therapeut geweest. Die heeft vastgesteld dat ik hoogsensitief ben. Ik heb een paar technieken meegekregen. Zo heb ik problemen met volle ruimtes, veel mensen, veel menselijke interacties. Ik heb geleerd hoe ik me kan afsluiten in een ruimte en dat helpt eigenlijk altijd wel. Ik weet dat als ik me verdrietig of vervelend voel, dat ik gewoon een comedy moet gaan kijken, of wat leuks moet gaan doen, gaan dansen of naar buiten gaan. Dan leer je van die technieken, om je in ieder geval wat beter te voelen. Dat is dan ook weer het positieve van het hoogsensitieve, het kost me niet veel moeite om me in ieder geval oppervlakkig weer wat blijer te voelen. In je achterhoofd zit je nog met het vervelende wat is gebeurd, maar je kunt in ieder geval weer lachen. Dat helpt.

Hoe oud was je toen je erachter kwam?

Ik was 15 toen de therapeut de diagnose stelde. Maar eigenlijk heb ik het altijd al gehad. Als kind ging ik heel moeilijk slapen, ik was erg opstandig, van de kleinste dingetjes ging ik al gillen… Toen mijn moeder het hoorde, dacht ze meteen: dit klinkt logisch, ik denk wel dat dit het is. Sommige dingen vielen ineens op hun plek. Ik denk dat ik mijn hele leven al hoogsensitief was, maar dat het in mijn tienerjaren erger is geworden. Zoals iedere tiener emotioneel wordt, werd ik dat gewoon extra.

Was het ook fijn om te horen: dit is het?

Ja het was wel fijn. Soms vroeg ik mij wel eens af, waarom reageer ik hier zo heftig op? Zo erg is het allemaal niet. Als mijn moeder bijvoorbeeld boos werd om een heel klein dingetje, dan reageerde ik daar super heftig op. Dan zat ik elke keer boven op mijn kamer en dacht ik, wat stel ik me eigenlijk aan? Waarom denk ik dat dit een logische reactie is? En toen ik hoorde dat ik hoogsensitief was, snapte ik het opeens. Ook voor mijn ouders was het fijn, ze konden nu erkennen dat er een reden achter zat en dat het niet aan hun lag.

Ken je verder nog andere mensen die hoogsensitief zijn?

Nee. Het kan natuurlijk zo zijn dan iemand het niet vertelt, maar voor zover ik weet niet.

Heb je nog tips voor mensen die hoogsensitief zijn?

Probeer ervoor te zorgen alles wat in je hoofd omgaat te minimaliseren, bijvoorbeeld door dingen op te schrijven of alarmen te zetten. Hoe minder je hebt om over na te denken, en dat is heel veel, hoe meer je je kunt focussen op kleine taakjes en gewoon met je eigen leven door kunt gaan. En welke emotie je ook voelt, laat het gewoon gaan. Ik heb heel vaak gehad dat ik mijn emoties wilde inhouden, maar als je je emoties inhoudt, krijg je later een nog veel grotere uitbarsting. Als je keihard moet janken, of gillen, doe dat gewoon. Dan is die stress eruit en kun je weer normaal doen, wat normaal dan ook voor jou is. Een uitlaatklep zoeken kan hier ook bij helpen, even iets doen, een wandeling maken, dansen, het opschrijven… Vind wat jij leuk vindt, wat jou rustig en weer gefocust krijgt. Dan heb je iets waar je altijd op kunt terugvallen.

Later vertelt Laura meer over hoogsensitiviteit. Keep on posted!

Naam is gefingeerd, de echte naam is bekend bij de redactie.

1 op de 5 a 6 Nederlanders heeft last van chronische pijn. Toch weet maar 16 procent wat chronische pijn inhoudt. Veel mensen weten niet hoe je om kan gaan met chronische pijn. Ervaringsdeskundige Jennifer (25) geeft ons tips.

Kun je ons eerst wat over jezelf vertellen?

Ik ben Jennifer, 25 jaar en ik studeer biologie, maar dat duurt al een tijdje. Om precies te zijn sinds 2012, dus ik zit in mijn zevende jaar. Ik heb 4 huisdieren: een hondje, twee ratjes, en een luipaardgekko. Ik vind het leuk om gitaar te spelen en te schrijven, maar dat doe ik eigenlijk niet meer. Wat ik nog wel doe is films en series kijken, en ik hou van lekker eten!

Je hebt last van chronische pijn. Kun je daar wat meer over vertellen?

Ik heb chronische buikklachten waarvan geen oorzaak gevonden kan worden. Daardoor heb ik concentratie- en geheugenproblemen en voel ik me ook wel eens down. Het is geen depressie, maar het is wel gewoon stom. Soms voel ik me gewoon leeg of heb ik veel buikpijn, en dan doe ik niks. Ik heb buikpijn sinds mijn 15e, maar dat heeft zich wel ontwikkeld. Zoals het nu is, is het zo’n acht jaar. Op mijn 15e had ik waarschijnlijk prikkelbare darmsyndroom. Pillen hielpen even, maar op een gegeven moment kwam de pijn weer terug. Toen ben ik jarenlang door de hele molen gehaald en nu weten ze nog steeds niet wat het is.

Heb je altijd al last gehad van psychische klachten door je buikpijn?

Ik heb een jaar gehad, in 2013, dat niks ging. Ik had veel last van mijn buik en heb toen allemaal onderzoeken en ingrepen daarvoor gehad, maar het hielp allemaal niet. Ik voelde me down, boos, leren lukte niet, naar college gaan lukte niet. Voor mijn gevoel heb ik een jaar vergooid. Dat is natuurlijk niet waar, want ik heb wel aan mezelf gewerkt. Ik heb nu al zo’n 7 jaar last van concentratie- en geheugenproblemen. Dat komt doordat de pijn heel veel energie kost en dat stapelt op. Soms gaat het beter, soms gaat het slechter. Dan doe je bijvoorbeeld de leuke dingen wel, maar heb je geen energie meer voor de dingen die moeten.

Ben je wel eens in behandeling geweest voor je psychische klachten?

Vier jaar geleden ben ik wel bij de psycholoog geweest voor depressie en toen heb ik cognitieve gedragstherapie gehad. Ik had niet het idee dat het hielp, maar ik stond er toen ook niet echt open genoeg voor. Nu merk ik wat ik eraan gehad heb en wat ik er aan had kunnen hebben. Ik heb bijvoorbeeld beter mijn situatie leren accepteren. Ik mediteer nu dagelijks, dat helpt me wel. Nu wil ik nog beter leren omgaan met mijn emoties en niet meer zo erg tegen eten opkijken, ondanks de pijn.

Hoe beïnvloedt het verder je dagelijks leven?

Ik word altijd wakker met buikpijn, de ene keer meer dan de andere keer. Dan moet ik opstaan en eten, dat is wel een opgave. Mijn buikpijn komt ook wel eens willekeurig opzetten, maar de pijn wordt altijd erger met eten, dus is het elke keer een brug waar ik overheen moet. Ook met mijn studie is het soms lastig, als ik bijvoorbeeld practica-dagen heb en de hele dag in het lab moet staan. Van mijn concentratie- en geheugenproblemen heb ik vooral last als ik moet leren voor een tentamen. Ik kan de stof wel goed begrijpen, maar niet goed onthouden. Ik heb daardoor ook bijvoorbeeld 6 jaar gedaan over een eerstejaarsvak. Dat is heel lastig. Stage was ook erg zwaar afgelopen jaar, elke dag van 9 tot half 6 in het lab werken en schrijven aan je scriptie. Ik kan slecht trots zijn op mezelf, omdat het allemaal zo lang duurt. Maar als ik iets ben, is het een doorzetter.

Wat helpt jou om hiermee om te gaan?

Mijn moeder helpt me heel erg, als het niet lukt, dan kan ik haar bellen. Soms geeft ze me gewoon een schop onder mijn kont, soms steunt ze me. Ik heb nu ook een studiecoach die een stok achter de deur is. Series zet ik in als beloning als ik gestudeerd heb. Per vak heb ik ook een gedetailleerd schema dat mij erg helpt om te kunnen zien wat ik precies moet leren. Dan kan ik dat inplannen met genoeg speling, zodat ik dingen kan doorschuiven wanneer ik buikpijn heb. Ik hou er ook rekening mee dat ik ’s ochtends niks kan, dus dan werk ik ’s avonds wat langer door. Het duurde wel lang voordat ik kon toegeven dat ik dat nodig heb.

Gezonder eten helpt ook heel erg om me beter te voelen. Ik eet nu vooral ’s avonds veel gezonder, veel groenten en gevarieerder. Ik drink nu ook eigenlijk alleen maar water en thee en bijna nooit frisdrank. Het helpt mij ook erg om via een app gewoontes bij te houden, zoals gezond eten en mijn slaap. En of ik lees, want dat vind ik leuk, maar doe ik weinig. Mediteren doe ik nu al meer dan 200 dagen elke dag voor het slapen gaan, via de Headspace app. Verder, als ik ga leren, gaat mijn hondje op zijn schoot liggen, en dan kan ik haar aaien, en dat helpt. Het helpt ook om actief te zijn. Je moet uit bed, want je moet de hond eten geven, je moet naar buiten, want de hond moet uit. En ze komt bij je liggen als je je rot voelt… Het helpt gewoon.

Wat heb je van je chronische pijn geleerd?

Ik denk wel dat ik er sterker door ben geworden. Ik blijf dingen doen, ook al heb ik buikpijn. Ik heb ook geaccepteerd dat ik misschien niet alles kan doen wat ik wil, zoals een biologie master. Ik wil nu een master ‘vertalen’ gaan doen, want dat vind ik ook heel leuk en dan kan ik werken op momenten dat het voor mij lukt, met daarnaast misschien parttime labwerk. Verder ben ik misschien wel door mijn buikpijn achter bepaalde psychische klachten gekomen, waar ik anders mee was blijven lopen. De afgelopen jaren heb ik veel geleerd over mijzelf. Er zijn genoeg mensen die bijvoorbeeld een burn-out krijgen als ze gaan werken. Ik heb allang op de rem moeten trappen. Ik weet precies wat ik wel en niet kan, hoe ik ben en hoe ik daarmee om moet gaan.

Meer weten? Volgende week vertelt Jennifer hoe ze omgaat met reacties vanuit haar omgeving.